Zajęcia rewalidacyjne realizowane są na podstawie orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego

wydanego przez poradnię psychologiczno-pedagogiczną.

Ich celem są zintegrowane działania nauczycieli i specjalistów. Odbywają się w formie zajęć korekcyjno-kompensacyjnych, logopedycznych, rozwijających kompetencje emocjonalno-społeczne oraz innych

zajęć terapeutycznych, np. terapia integracji sensorycznej.

         Zajęcia logopedyczne mają na celu:

- rozwijanie percepcji słuchowej,

- ćwiczenia prawidłowego toru oddechowego, wydłużenia fazy wydechowej,

- usprawnianie motoryki narządów artykulacyjnych,

- rozszerzanie słownika biernego i czynnego zgodnie z przerabianymi treściami podczas zajęć,

  stosowanie tzw. „kąpieli słownej” - wskazywanie, nazywanie (programowanie języka),

- stymulowanie rozwoju ekspresji werbalnej poprzez czytanie bajek, opowiadań, wierszyków, 

  rymowanek,

- ćwiczenia w rozumieniu mowy (stosowanie rzeczowników i czasowników),

- budowanie umiejętności nawiązywania dialogu,

- stymulowanie rozwoju pamięci, układanie sekwencji, szeregów,

- korygowanie wad wymowy.

         W przedszkolu realizowane są również zajęcia z zakresu wczesnego wspomagania rozwoju

(na podstawie opinii o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju dziecka wydanej przez poradnię

psychologiczno-pedagogiczną).

Głównym celem tych zajęć jest stymulacja rozwoju mowy, funkcji poznawczych i motorycznych.

         Zajęcia logopedyczne mają na celu:

- rozwijanie percepcji wzrokowej, słuchowej,

- usprawnienie narządów artykulacyjnych,

- koordynację ruchów narządów artykulacyjnych, naukę ułożenia narządów do wypowiedzenia

  konkretnych głosek, sylab,

- ćwiczenia prawidłowego toru oddechowego, wydłużenia fazy wydechowej,

- rozwijanie motywacji do kontaktów językowych,

- rozwijanie słownika biernego i czynnego,

- stosowanie tzw. „kąpieli słownej” - wskazywanie, nazywanie (programowanie języka),

- wydłużanie czasu skupienia uwagi.

Drodzy Rodzice!

Uprzejmie informuje, że od 25 marca 2020 roku

konsultacje możliwe są

przez kontakt mailowy paulinapluta25@gmail.com i udostępniony prywatny numer telefonu.

Pozdrawiam serdecznie :)

Przygotowujemy: Wycięte z kolorowego bloku szablony, np. kwiatek, motyl itp. Zakrętki od butelek lub wycięte z papieru kółka, paski (dajemy dziecku nożyczki aby porozcinało kawałki papieru na mniejsze paski), klej, kostka do gry.

Kładziemy przed dzieckiem szablon np. motyla, zakrętki od butelek lub wycięte elementy i kostkę do gry. Zadaniem dziecka jest rzucić kostką, tyle oczek ile wypadnie na kostce (liczymy wspólnie z dzieckiem ile wypadło oczek)  tyle zakrętek lub wyciętych elementów układamy na kwiatku.

Ćwiczymy: liczenie w zakresie dostępnym dziecku, motorykę małą.

Przygotowujemy: Muzykę (najlepiej instrumentalną lub inną rytmiczną) np. https://www.youtube.com/watch?v=jdLlJHuQeNI , rekwizyty do tańca: papierowe talerze, chusteczki z lekkiego materiału, wstążki, pałeczki, balony (do wyboru).

Wybieramy jeden rekwizyt (taki sam dla wszystkich uczestników zabawy) i włączamy muzykę. Do rytmu wykonujemy ruch i zachęcamy dziecko, aby nas naśladowało. Zaczynamy od prostych ruchów w pozycji stojącej lub siedzącej. Gdy dziecko nie ma trudności z naśladowaniem, staramy się poruszać z rekwizytem po pokoju i w ruchu wykonywać jakąś czynność, np. pląsając po pomieszczeniu, machamy chustką nad głową lub maszerując, uderzamy pałeczką o pałeczkę.

W tańcu dziecko rozwija koordynację, uczy się kontrolować swoje ruchy i naśladować, a także pokazywać własne propozycje. Taniec jest nie tylko formą terapii, ale też pomysłem na relaks i wspólną radosną zabawę.

Źródło: Zabawy dla dzieci z autyzmem M. Sabik, A. Szczypczyk

Przygotowujemy: Duże obrazki przedstawiające wybrane obiekty (np. owoce, zabawki, pojazdy), taśmę lub gumę do przypinania plakatów do ścian, krzesełka lub dywaniki jako oznaczenie miejsca, z którego rozpoczyna się zabawa.

Dziecko razem z rodzicem stają na starcie, np. stoją na dywaniku na środku pokoju lub siedzą na krzesełkach. Rodzic mówi: "Biegniemy do..." lub "Gdzie jest...?" i podbiega razem z dzieckiem do ilustracji przypiętej na ścianie(obrazki rozwieszamy w różnych miejscach pokoju, tak aby dziecko mogło dotknąć obrazka kiedy do niego podbiegnie). Stopniowo zmniejszamy wsparcie- rodzic czeka na dywaniku lub krzesełku i jeśli dziecko podbiega do właściwego obrazka, bije mu brawo, a następnie woła je, aby do niego wróciło.

W tej zabawie dziecko może utrwalać słownictwo nie tylko przy stoliku. Dzięki wspólnej zabawie ruchowej ćwiczy uważne słuchanie. Jeśli podpowiadamy dziecku wskazywaniem, uczy się korzystać z podpowiedzi i rozpoznawać kierunek wskazania.

Źródło: Zabawy dla dzieci z autyzmem M. Sabik, A. Szczypczyk

Przygotowujemy: Plastikową kostkę oklejoną kolorowym papierem, kredki w kolorze pól kostki, kartkę z trzema konturowymi figurami

(np. geometrycznymi) dla każdego gracza.

Przed każdym uczestnikiem gry kładziemy kartkę z figurami do pokolorowania. Gracz turla kostkę po stoliku i koloruje pierwszą figurę takim kolorem, jaki wypadł na kostce. Następnie podaje ją drugiemu graczowi. Na końcu pokazujemy dziecku, że nasze prace się różnią. Pytamy: "Kto ma czerwone koło?" , "Kto ma niebieski trójkąt?".

Ćwiczymy: kontrolowanie ruchu dłoni i precyzje rysowania, a także przestrzeganie reguł i granie w grę o charakterze losowym.

Źródło: Zabawy dla dzieci z autyzmem M. Sabik, A. Szczypczyk

Przygotowujemy: Planszę ze schematycznie narysowanymi postaciami wykonującymi ćwiczenia ruchowe (każda postać narysowana innym kolorem), kolorowe karteczki lub żetony, woreczek do losowania.

Wrzucamy do worka kolorowe karteczki lub żetony. Rodzic i dziecko na zmianę je losują. Następnie grający sprawdzają na zawieszonej na ścianie lub położonej obok planszy, które ćwiczenie jest w kolorze odpowiadającym wylosowanemu. Wykonują to ćwiczenie.

                                                                     (pajacyki,przysiady,skłony,rowerek)

Dzięki tej zabawie dziecko uczy się odczytywania symboli. Zabawa przypomina posługiwanie się szyfrem- uczy, jak odnajdywać i łączyć informacje, aby móc wykonać działanie. Rozwija umiejętność wykonywania sekwencji czynności ważnych dla opanowania strategii rozwiązywania problemów i wykonywania złożonych zadań poznawczych.

Źródło: Zabawy dla dzieci z autyzmem M. Sabik, A. Szczypczyk

Poniżej znajdą Państwo propozycję eksperymentów/ doświadczeń, które możemy wykonać wspólnie z dzieckiem

kiedy pogoda nie pozwala bawić się na dworze.

Naelektryzowany balon

Do zabawy potrzebny jest balon, kilka skrawków gładkiej bibułki bądź innego cienkiego papieru (najlepiej podzielonego na drobne elementy) i wełniany sweter lub szalik. W doświadczeniu dziecko uczy się, że pocieranie balonem wełnianym szalikiem można przyciągnąć drobinki papieru. A jak potrze balonem włosy, to przyciągnie je do siebie.

Samoczynnie napełniający się balon

Ten eksperyment to niestandardowy sposób na nadmuchanie balona. Musimy przygotować przede wszystkim balon, butelkę, sodę oczyszczoną i ocet. Poprzez lejek nasypujemy do pustego balona niewielką ilość sody. Następnie bierzemy butelkę i nalewamy do niej octu. Ostatni krok to nałożenie na butelkę balona i... czekamy, aż zacznie się napełniać.

Wyhoduj własną roślinkę

Bardzo znany i lubiany eksperyment, który uwielbiają dzieci w każdym wieku. Choć nie jest spektakularny w fazie wykonawczej i wymaga trochę cierpliwości, a także wytrwałości, to można dzięki niemu zaobserwować ciekawy proces rozwoju. W doświadczeniu tym mamy okazję zaobserwować, jak rozkwita zasadzona roślina. Do doświadczenia "od nasionka do rośliny: potrzebujemy nasion (najlepiej rzeżuchy), trochę waty, wodę, podstawkę pod doniczkę (kubek po jogurcie będzie w sam raz). Wkładamy watę na dno podstawki. Całość zalewamy wodą tak, by woda się nie wylewała, zaś wata była odpowiednio nasączona. Na wilgotna powierzchnię z watowego dna rozsypujemy nasiona rzeżuchy. "Doniczkę" najlepiej postawić na parapecie, by codziennie podziwiać zachodzące zmiany - jak pęcznieją i kiełkują nasiona, jak rosną i jak zaczynają pojawiać się pierwsze listki. Po upływie około 10 -12 dni wyhodowana rzeżucha nadaje się do spożycia.

Wędrująca woda

Należy przygotować sześć przezroczystych szklanek lub kubków podobnej wielkości. Co drugą szklankę wypełniamy wodą i dodajemy do niej barwnik (jeśli go nie macie, do barwienia wody można użyć kolorowej bibuły). Bibułę wkładamy do ciepłej wody, a do szklanych kubków wkładamy papierowe ręczniki, złożone w paski. Co się dzieje z wodą? Po upływie krótkiej chwili woda zacznie się przemieszczać, wypełniając puste pojemniki.

Ćwiczymy: cierpliwość, rozbudzamy w dziecku ciekawość.

Przygotowujemy: Dużą kartkę papieru (A3), kolorowy papier (lub kartki z kolorowego bloku rysunkowego), klej.

Rysujemy jeden duży element na kartce, np. chmurę, jakiś owoc, itp. Kładziemy przed dzieckiem kartkę z rysunkiem, kolorowe kartki i klej. Zadaniem dziecka jest rozdarcie kolorowej kartki na małe kawałeczki (jeśli dziecko ma problem z rozdzieraniem kartki robimy to wspólnie z nim, stopniowo wycofując swoją pomoc) i wypełnienie konturu rysunku małymi kolorowymi kawałkami.

Ćwiczymy: sprawność manualną, umiejętność skupienia uwagi na zadaniu.

Przygotowujemy: Duże kartony (np. pocięte pudełko, duży blok lub inne duże formaty), farby, kilka pędzli, (jeśli mamy możemy przygotować mały wałek malarski), kubek na wodę.

Wybieramy karton, kolory farby 2-3. Umieszczamy karton na podłodze. Dajemy dziecku farbę i pędzel i pokazujemy, jak można malować paski, robić kropki lub wzór wałkiem. Ważne aby nowe elementy wprowadzać stopniowo.

Zabawę możemy zmodyfikować:

• karton można umieścić w innym położeniu, np. powiesić na szafie lub drzwiach, położyć na stole, umieścić pochyło na krześle. Dzięki temu dziecko ćwiczy różne partie mięśni.
• do malowania wykorzystać pędzle o różnej grubości. Pokazujemy dziecku jakie paski robi się grubym pędzlem a jakie cienkim.
• wprowadzić mowy wzór, np. kratkę, kółko, falę.

W tej zabawie najważniejsze jest uruchomienie ręki dziecka. Ważne, aby płaszczyzna, po której dziecko maluje, była duża i znajdowała się w różnym położeniu. Niech dziecko, poczuje, że malowanie jest przyjemne.

Źródło: Zabawy dla dzieci z autyzmem M. Sabik, A. Szczypczyk

Przygotowujemy: Karton z zaznaczoną trasą (trasę możemy wyznaczyć również na podłodze), plastikowe nakrętki od dużych butelek po wodzie mineralnej wypełnione plasteliną w dwóch kolorach, klocki lub taśmę, patyczek od lodów lub łyżeczkę.

Na wyznaczonej na kartonie trasie układamy klocki lub przyklejamy taśmę na podłodze, by ją ograniczyć. Na początku trasy umieszczamy napis "start", a na końcu "meta". Na starcie układamy nakrętki. Na zmianę przesuwamy je do mety:

- uderzając je patyczkiem od lodów lub łyżeczką

- pstrykając (jeśli chcemy nauczyć dziecko pstrykania, na początku trzeba poćwiczyć sam ruch).

Wygrywa ta osoba, która pierwsza dotrze do mety.

Ćwiczymy: Ta zabawa rozwija sprawność palców, ważną dla umiejętności grafomotorycznych. Jednocześnie uczy precyzji i wykorzystywania siły. Jest okazją do pozytywnej rywalizacji, rozumienia znaczenia zwycięstwa, a także akceptacji przegranej i konieczności powtórzenia czynności (gdy nakrętka wypadnie z trasy).

Źródło: Zabawy dla dzieci z autyzmem M. Sabik, A. Szczypczyk

Przygotowujemy: Woreczki z grochem lub ryżem, pudełko kartonowe lub inny pojemnik (np. miskę), wybrane przyrządy do przenoszenia woreczków: drewnianą łyżkę, szczypce.

Zabawa polega na rzucaniu lub przemieszczaniu woreczków do celu. Warto zacząć od naprzemiennego rzucania woreczków do miski ustawionej około 0,5 metra od dziecka i rodzica siedzących na dywanie. Stopniowo rozwijamy zabawę w rzucanie do celu- zwiększamy odległość, stawiamy miskę na krześle. Zamiast rzucać, możemy przenosić woreczki na dłoni, na głowie, idąc na czworakach z woreczkiem na plecach lub za pomocą przyrządów, takich jak duża drewniana łyżka, szczypce do grilla lub ogórków.

Ćwiczymy: komunikację, budowanie relacji społecznych, naprzemienność w działaniu, umiejętność czekania na swoją kolej.

Źródło: Zabawy dla dzieci z autyzmem M. Sabik, A. Szczypczyk

Przygotowujemy: słomki do napojów w różnych kolorach, patyczki do szaszłyków, gąbkę.

Kładziemy przed dzieckiem wymienione wyżej przedmioty, razem z dzieckiem wbijamy patyczki w gąbkę. Rodzic rozcina słomki na kawałki różnej długości i kładzie je przed dzieckiem. Zadaniem dziecka jest nakładanie kawałków słomki na patyczki. W czasie tej zabawy możemy stworzyć rytm np. (zielona słomka, różowa, zielona... itp.). Możemy liczyć ile udało nam się włożyć kawałków słomki na jeden patyczek.

Ćwiczymy: koordynację wzrokowo- ruchową

Przygotowujemy: obrazki w częściach (może to być gotowa układanka) jeśli nie mamy takiej układanki rozcinamy wydrukowane lub narysowane obrazki. Ważne aby na obrazku znajdował się jeden element.

Rozkładamy przed dzieckiem części obrazka, zadaniem dziecka jest ułożenie obrazka w całość (jeśli dziecko ma problem z ułożeniem obrazka, układamy razem z dzieckiem- stopniowo wycofując swoją pomoc).

Ćwiczymy: analizę i syntezę wzrokową oraz skupienie, uwagę i sprawność manualną.

Rodzic i dziecko siedzą na dywanie, obok znajduje się sterta klocków. Rodzic proponuje: Zbudujemy ulicę (pokazuje miejsce na dywanie). Z tej strony stoją domy z klocków. Ustawia kilka klocków w rzędzie i zachęca: Ustawiaj klocki, ulica ma być długa... Dziecko ustawia klocki... Tu- wskazuje dorosły- jest druga strona ulicy. Ustawiamy klocki... Wspólnie ustawiają klocki w podobny sposób, jak na rysunku.

Zbudowanie ulicy to pierwsza część zabawy. W drugiej części samochody jadą ulicą. Rodzic i dziecko przesuwają klocki- samochody wzdłuż ulicy tak, aby nie zburzyć stojących wzdłuż niej domów. W innej wersji tej zabawy samochodami są pingpongowe piłeczki. Trzeba się położyć na brzuchu i dmuchać na samochody- piłeczki. Jest to znakomite ćwiczenie oddechowe i koordynacyjne. Drugie części opisanych zabaw konstrukcyjnych maja cechy zabawy tematycznej i zabawy na niby.

Źródło: Wspomaganie rozwoju i wychowania małych dzieci; Praca zbiorowa pod kierunkiem i przy współudziale Edyty Gruszczyk- Kolczyńskiej.

Poniżej znajdą Państwo propozycje kart pracy do zrealizowania w tym tygodniu (do wykonania zadań potrzebna będzie plastelina lub farby).

Przygotowujemy: plastelinę w różnych kolorach, podkładkę, na której dziecko będzie mogło lepić.

Zadaniem dziecka jest ugniatanie, wałkowanie, rozciąganie plasteliny na dowolne sposoby. Możemy pokazać dziecku w jaki sposób zrobić kulkę z plasteliny, wałeczek (robimy kilka różnej wielkości później porównujemy, które są większe, a które mniejsze). Zrobione kulki możemy układać od największej do najmniejszej, wałeczki od najdłuższego do najkrótszego. Dajemy dziecku również możliwość zabawy plasteliną w dowolny sposób i tak długo jak dziecko ma na to ochotę.

Ćwiczymy: sprawność palców – np. podczas lepienia małych elementów, formowania kulek, zwijania ślimaczków itp.; sprawność całych dłoni – np. podczas ugniatania większej ilości masy, czy też przeciskania jej przez foremki.

Przygotowujemy: Flamastry, kartkę papieru dowolnego formatu z narysowanymi parami kropek w różnych kolorach, kredki.

Rodzic pokazuje, jak odnaleźć parę kropek i połączyć je linią, a następnie zachęca dziecko, aby zrobiło to samo. Jeśli dziecko ma trudności z samodzielnym rysowaniem linii, możemy mu pomóc. Na zmianę dobieramy pary, aż połączymy wszystkie kropki. Nazywamy kolory. Możemy też zadawać sobie wzajemnie zadania- prosimy dziecko: "Połącz zielone kropki" albo pytamy: "Jaki kolor kropek mam połączyć?" (dziecko może pokazać odpowiednią kredkę).

Zabawę możemy zmodyfikować : Dziecko i Rodzic na zmianę losują kredki, np. z worka, następnie szukają kropek w tym samym kolorze i łączą je liniami.

Ta zabawa rozwija percepcję wzrokową, koordynację wzrokowo- ruchową oraz precyzję w rysowaniu.

Dziecko uczy się rysować linie pionowe, poziome, skośne. Zachęcanie do rysowania oraz umiejętność prowadzenia linii pod kontrolą wzroku są niezbędne dla dalszego rozwoju rysunku dziecka.

Źródło: Zabawy dla dzieci z autyzmem M. Sabik, A. Szczypczyk wyd. Harmonia.

Liczenie nasion - ćwiczenie umiejętności liczenia i porównywania. Rodzic rozsypuje na stoliku wymieszane nasiona: grochu, fasoli, bobu.(Jeśli nie mamy nasion możemy wykorzystać małe przedmioty np. pionki z gier planszowych. Dziecko za pomocą patyczków do lodów lub pęset rozdziela je na poszczególne rodzaje, opisują różnice w ich wyglądzie, wielkość, kolor, kształt. Następnie segregują nasiona zgodnie z poleceniami Rodziców: układa z nich szeregi,  sprawdza, łączy w pary. Liczy ziarna z poszczególnych  grup  z pomocą Rodzica określa gdzie jest ich więcej, a gdzie mniej. Dziecko może również układać kwiatki, np.: kładąc ziarna grochu wokół ziarna bobu i odwrotnie.

 Źródło: Przewodnik metodyczny " Olek i Ada" cz.3

Układanie klocków to świetna zabawa dla każdego dziecka. Spróbujmy ułożyć wraz z dzieckiem wieżę z klocków, rolek po papierze toaletowym lub z pudełek. Możemy zbudować swoją wieżę a zadaniem dziecka będzie odtworzenie takiej samej wieży jaką my zbudowaliśmy. Warto poświęcić chwilę w ciągu dnia aby wdrożyć dziecko w świat budowli z klocków bo dzięki klockom dziecko:

- Ćwiczy koncentrację i uwagę.

- Uruchamia wyobraźnie.

- Usprawnia małą motorykę, a przede wszystkim ćwiczy koordynację ręka- oko.

Układamy przed dzieckiem wzór z patyczków, zakrętek od butelek, kredek lub klocków. Zadaniem dziecka jest ułożenie takiego samego wzoru. Zabawa ta wymaga od dziecka odrobiny skupienia uwagi, obserwacji i odpowiedniego manipulowania kolorowymi przedmiotami.

Przygotowujemy: Elementy do układania gotowych kompozycji (mogą to być narysowane przez rodzica obrazki lub ilustracje wycięte z gazet) biała lub kolorowa kartka dowolnego formatu, klej.

Wspólnie z dzieckiem układamy elementy na kartce. Nazywamy je oraz relacje między nimi, np. " To jest słońce, słońce będzie na niebie. To jest chmura; gdzie będzie chmura (dom, drzewo) ? Świetnie, drzewo stoi obok domu ". Kompozycja powinna być prosta, np. drzewa, domek, postać, auto. Po ułożeniu przyklejamy na kartkę elementy, wieszamy pracę w domu i zachęcamy dziecko do pokazywania domownikom.

Układając kompozycję rozwijamy percepcję wzrokową oraz orientację przestrzenną. Zwiększamy zasób pojęć (nazwy przedmiotów, określenia relacji przestrzennych).

Źródło: Zabawy dla dzieci z autyzmem M. Sabik, A. Szczypczyk wyd. Harmonia

Dziś obchodzimy Światowy Dzień Ziemi, w związku z tym razem z dzieckiem wyjrzyjmy za okno, wyjdźmy do ogrodu pokarzmy dziecku jakie kolory nas otaczają, jak rozwijają się teraz rośliny. Po powrocie do domu wykonajmy wraz z dzieckiem obraz przedstawiający to co widzieliśmy. Do wykonania tego zadania będzie potrzebna nam kartka z bloku technicznego, woda, sól, mąka i barwnik lub farby. Malować możemy wykałaczką, pędzelkiem lub po prostu palcami. Kiedy skończymy naszą pracę wkładamy do mikrofalówki lub piekarnika i czekamy. Dokładny przepis i proporcje składników znajda Państwo tutaj https://mojedziecikreatywnie.pl/2016/08/rosnace-farby-przepis/ .

Ćwiczymy: motorykę małą, wykonujemy proste prace plastyczne i zapoznajemy dziecko z nową techniką wykonania rysunku.

                                                  do zabarwienia użyłam barwników do jajek

Jeśli to możliwe wyjdźmy z dzieckiem na dwór, przed dom. Pokażmy dziecku jak zmienia się przyroda na wiosnę, jak wyglądają teraz rośliny. Nazwijmy poszczególne części roślin: listki, pąki, gałązki. Nazwijmy kolory tych roślin. Dajmy dziecku możliwość aby mogło nazwać roślinę, jej kolory. Rozbudźmy w dziecku ciekawość przyrodniczą i poszerzmy zasób jego słownictwa.

       zdjęcia z mojego ogrodu

W związku ze zbliżającym się Światowym Dniem Ziemi, poniżej znajdą Państwo karty pracy do wykonania z dzieckiem w domu.

KOPANIE PIŁKI

Ćwiczymy: koordynację wzrokowo- ruchową i naukę kopania dużej piłki.

Zadanie: Kopanie dużej piłki do innej osoby.

Materiały: Dwa krzesła, duża piłka.

Ustawiamy przy ścianie w jednej linii dwa krzesła, sadzamy  dziecko na jednym z krzeseł, sami siadamy na drugim. Delikatnie toczymy nogą piłkę w kierunku dziecka. Powtarzamy tę czynność w razie konieczności i zachęcamy dziecko, aby kopnęło piłkę z powrotem w naszą stronę. Kiedy dziecko opanuje już tę czynność w kolejnym etapie możemy spróbować kopać do siebie piłkę, stojąc naprzeciw siebie.

Źródło: Ćwiczenia edukacyjne dla dzieci autystycznych E. Schopler, M. Lansing, L. Waters. Przełożył S. Mil, wyd. Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.

KLAMERKI

Ćwiczymy: rozwijanie siły ręki i kontrolę nad motoryką małą

Zadanie: Przypięcie sześciu klamerek do bielizny na ściankach pudełka.

Materiały: Sześć lekkich plastikowych klamerek, pudełko np. po butach.

Przed przystąpieniem do ćwiczenia należy sprawdzić, czy klamerki otwierają się wystarczająco lekko. Trzymając klamerkę przed dzieckiem pokazujemy mu, jak naciskać na jej końce, by się otwierała i zamykała. Następnie mówimy do dziecka "Popatrz" i przypinamy klamerkę do bocznej ścianki pudełka. Dajemy dziecku klamerkę i pomagamy w jej otwarciu. Prowadzimy rękę dziecka w kierunku pudełka i pomagamy mu przypiąć klamerkę na brzegu pudełka. Chwalimy dziecko i dajemy mu następną klamerkę, stopniowo ograniczamy swoją pomoc. Gdy dziecko nauczy się już przypinać klamerkę do pudełka bez pomocy, kładziemy przed nim sześć klamerek  i mówimy by przypięło je do ścianek pudełka. Następnie mówimy dziecku aby odczepiło klamerki i włożyło je do pudełka. Nagradzamy dziecko po wykonaniu całego ćwiczenia.

Źródło: Ćwiczenia edukacyjne dla dzieci autystycznych E. Schopler, M. Lansing, L. Waters. Przełożył S. Mil, wyd. Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. Karta pracy internet.

Abyśmy mogli w pełni cieszyć się bogactwem doznań, musimy właściwie je odczuwać i rozumieć ich sens. Musimy umieć sprawnie organizować informacje, które docierają do nas poprzez zmysły z otoczenia, jak i z naszego organizmu.

Proponowane zabawy z towarzyszącymi im wierszykami zostały podzielone na pięć części odnoszących się do sposobu odbierania bodźców z otoczenia. Są to: Propriocepcja, Układ przedsionkowy, Dotyk, Słuch i Wzrok.

WZROK

Gdzie się schował ludzik?

Do zabawy potrzebne są dwa lub trzy plastikowe ki=ubeczki w różnych kolorach oraz mała figurka, np. ludzik z klocków.

Jestem ludzik plastikowy.

Chcę się bawić w chowanego.

Mam dwa domki. Gdzie się schowam?

Czy do tego, czy do tego?

Znajdź mnie!

................................................................................................................................................................................

Dorosły stawia na stole przed dzieckiem dwa kubeczki odwrócone dnem do góry. Stół w pewnym sensie pełni w tej zabawie rolę sceny.

1.-4. Trzymając ludzika i poruszając nim jak w teatrzyku, dorosły mówi wierszyk. Przez chwilkę prowadzi ludzika w pobliżu kubeczków, zastanawiając się, gdzie go ukryć, a potem chowa go na oczach dziecka. Przesuwa kubeczki po stole, może zamienić je miejscami.

5. Woła: "Znajdź mnie!" i prosi dziecko, żeby wskazało właściwy kubeczek.

Jeśli zabawa z dwoma kubeczkami okaże się zbyt łatwa, można wykorzystać ich więcej. Jeszcze trudniej będzie jeśli użyjemy kubeczków w jednakowym kolorze, różniących się tylko szczegółami, np. naklejkami.

Dokąd lecą bańki?

Do zabawy potrzebne są przyrządy do robienia baniek.

To są bańki, piękne bańki,

Lekkie, leciusieńkie.

Popatrz, dokąd lecą bańki

wielkie i maleńkie.

..............................................................................................................................................................................

Dorosły i dziecko stoją lub siedzą obok siebie

1.-4. Dorosły mówi wierszyk, puszczając bańki i zachęcając dziecko do ich uważnego śledzenia, wskazywania paluszkiem, przyglądania się, dokąd lecą, gdzie się zatrzymają i kiedy pękają.

Następnie wręcza dziecku jego przyrząd do robienia baniek, Mówi wierszyk jeszcze raz, ale tym razem puszcza bańki razem z dzieckiem.

SŁUCH

Budujemy instrumenty

Do zabawy potrzebne są plastikowe butelki z zakrętkami, kamyczki, ziarna grochu, fasoli itp. oraz inne przedmioty, które mogą się przydać so wykonania prostych instrumentów perkusyjnych.

Każdy z nas jest uśmiechnięty,

bo buduje instrumenty!

Głośno będzie tu za chwilę. Wcale się nie mylę!

Stuku-puku, stuku-puku,

stuku-puku, puk!

Jeśli zechcesz, razem z nami

zagrać będziesz mógł!

...............................................................................................................................................................................

Dziecko i dorosły siedzą naprzeciw siebie.

1.-4. Dorosły mówi wierszyk, mocno go rytmizując. Jednocześnie wyklaskuje jego rytm w dłonie dziecka. Oboje mogą się rytmicznie poruszać.

Po pierwszej zwrotce dorosły i dziecko tworzą instrumenty, czyli wrzucają do butelek kamyczki i ziarna. Gdy instrumenty są gotowe, mogą przystąpić do drugiej części zabawy.

5.-8. Dorosły mówi wierszyk bardzo rytmiczne, grając na swoim instrumencie i zachęcając dziecko do grania. Jeśli dziecko ma na to ochotę, tę część zabawy można powtórzyć.

 Poszukiwacze dźwięków

Do zabawy potrzebne są pałeczki do cymbałków lub inne przedmioty nadające się do opukiwania tego, co znajduję się w pomieszczeniu.

Każdy w ręku ma pałeczkę,

postukajmy więc troszeczkę.

Sprawdźmy, co ma ładny dźwięk.

Stuku-puku, brzdęk!

.......................................................................................................................................................................................

Dziecko i dorosły mają po jednej pałeczce.

1. i 2. Dorosły mówi wierszyk, ilustrując gestami jego treść: pokazuje, że trzyma pałeczkę, a potem lekko stuka nią w podłogę lub stolik.

3. Przykłada rękę do ucha, nasłuchując dźwięków.

4. Dorosły i dziecko chodzą po pomieszczeniu i lekko stukają pałeczkami w różne przedmioty, nasłuchując, jakie dźwięki wydają. Dorosły może je nazywać, np. "stuka", "brzęczy".

DOTYK

To jest ciepłe!

Do zabawy potrzebne są przedmioty ciepłe w dotyku, np. zakręcona plastikowa butelka lub zakręcony słoik z ciepłą wodą, ogrzana na grzejniku maskotka oraz naczynie z zimną wodą.

To jest ciepłe, ciepłe, ciepłe.

Ciepło czują moje ręce.

To jest ciepłe, ciepłe, ciepłe.

Ciepła, ciepła jeszcze więcej!

A tu czuję chłód!

.........................................................................................................................................................................................

Dziecko i dorosły siedzą obok siebie. W pobliżu leżą ciepłe przedmioty oraz stoi naczynie z zimną wodą.

1.-3. Dziecko i dorosły dotykają wszystkich ciepłych przedmiotów. Dorosły może pomagać dziecku i wykonywać czynności jego rączkami.

4. Dziecko i dorosły rozkładają szeroko ręce, pokazując gestem, że chcą jeszcze więcej ciepła.

5. Wkładają dłonie do naczynia z zimną wodą.

Sypie się kaszka

Do zabawy potrzebne są przedmioty: szerokie naczynie z kaszą manną lub kaszką kukurydzianą, naczynka do przesypywania kaszki oraz lejek z szerokim otworem ( lejek można zrobić samodzielnie, odcinając górną część plastikowej butelki). 

Sypie się kaszka, sypie się kaszka,

sypie się kaszka, sypie się kaszka.

Może ta kaszka będzie dla ptaszka?

Oj,jak dużo mamy kaszki!

Będą dziobać kaszkę ptaszki!

.............................................................................................................................................................................

Dziecko i dorosły siedzą obok naczynia z kaszką.

1. i 2. Dziecko samodzielnie lub wspólnie z dorosłym bawi się, przesypując kaszkę z naczynia do naczynia lub sypiąc ją przez lejek. Dwa pierwsze wersy wierszyka dorosły może powtarzać wielokrotnie. Powinien je mówić powoli, monotonnym głosem lub śpiewnie.

3. Dorosły zadaje pytanie tak, żeby zainteresować dziecko. Jednocześnie pomaga mu otrzepać rączki z kaszki.

4. Unosi obie ręce dziecka, pokazując gestem, że kaszki jest dużo.

5. "Dzióbkiem" ułożonym z palców "dziobie kaszkę" z wewnętrznej strony dłoni dziecka.

Do zabawy można wykorzystać również inne rodzaje kaszy.

UKŁAD PRZEDSIONKOWY

Jak rak i jak krab

Do zabawy nie potrzeba żadnych przedmiotów.

Chodzę sobie tak jak rak.

Chodzę tyłem czyli wspak.

Chodzę tak jak rak w jeziorze.

Idzie mi to nie najgorzej.

Stop!

Teraz chodzę tak jak krab.

Jeśli zechcesz, to mnie złap.

Kroczę, kroczę sobie bokiem,

łypię na bok jednym okiem.

Stop!

..............................................................................................................................................................

Dorosły stoi za dzieckiem, trzymając je za rączki lub tylko asekurując.

1.-4. Dorosły i dziecko idą do tyłu.

5. Gwałtownie się zatrzymują i przez chwilę stoją bez ruchu.

6.-9. Idą bokiem.
10. Nagle się zatrzymują i stoją bez ruchu.

Dorosły powinien zadbać o to, aby w drugiej części zabawy dziecko szło chwilę w lewo i w chwilę w prawo.

Do zabawy może wykorzystać tylko jedną z dwóch zwrotek wierszyka- wówczas wybraną zwrotkę może powtórzyć dwa lub trzy razy.

Odpoczynek w hamaku

Do zabawy potrzebny jest mocny koc lub inny materiał oraz ulubiona maskotka dziecka. W wierszyku należy wypowiadać imię dziecka biorącego udział w zabawie. Powinny mu towarzyszyć dwie osoby dorosłe.

W lewo, w prawo, w lewo, w prawo,

hamak lekko się kołysze.

W lewo, w prawo, w lewo, w prawo.

Mały Janek lubi ciszę.

A-a,a-a,a...

....................................................................................................................................................................................

Dorośli trzymają mocno przeciwległe końce koca leżącego na podłodze. Dziecko kładzie się na kocu ze swoją ulubioną maskotką. Jeśli woli, może usiąść.

1.-4. Dorośli mówią wierszyk powoli, śpiewnie. W jego rytmie lekko huśtają dziecko w kocu. Pierwszy i trzeci wers mogą powtarzać wielokrotnie. Kierunki koca w lewo i w prawo powinny być zgodne ze stronami ciała dziecka.

5. Dorośli powoli, delikatnie kładą koc na podłodze.

PROPRIOCEPCJA

Kogo konik wiózł?

Do zabawy potrzebny jest mocny koc.

Konik wolno ciągnie wózek.

Skręca w lewo, skręca w prawo.

Człapie, człapie coraz wolniej.

Nagle... ruszył żywo!

Siwy konik ciągną wóz.

Kogo konik wiózł?

.....................................................................................................................................................................................

Dziecko leży na kocu, na brzuszku lub na plecach, przodem lub tyłem do kierunku jazdy. Podczas kolejnych przejażdżek może zmieniać pozycję. Dorosły, pełniąc rolę konika, trzyma dwa rogi koca.

1. Dorosły idzie wolno przed siebie, ciągnąc dziecko na kocu.

2. Najpierw skręca w lewo, potem w prawo. Wykonuje to bardzo wolno.

3. Zwalnia, z mozołem stawiając nogi. Może zatrzymać się na moment.

4. Po słowie "nagle" energicznie rusza i przez chwilę idzie bardzo szybko lub nawet biegnie, a potem zatrzymuje się i odwraca twarzą w stronę dziecka lub kuca przy nim.

5. Pyta dziecko słowami wierszyka " Kogo konik wiózł?", a ono odpowiada, podając swoje imię.

Wielkie pranie

Do zabawy nie są potrzebne żadne przedmioty. Zabawa może również odbywać się w wodzie, np. w wannie z wodą o temp. odpowiadającej dziecku.

To jest ważne niesłychanie!

Dziś robimy wielkie pranie!

Najpierw pranie namaczamy,

potem mocno wygniatamy,

później z wody wyciskamy

i na sznurek je wieszamy.

..........................................................................................................................................................

Dziecko leży, a dorosły klęczy lub kuca obok.

1. i 2. Dorosły zapowiada słowami wierszyka, co będzie robić. Dziecko spokojnie czeka.

3. Dorosły lekko, delikatnie ugniata dłońmi ciało dziecka.

4. Uciska ciało dziecka znacznie mocniej.

5. Chwyta obiema dłońmi nadgarstek i przedramię dziecka i delikatnie wykonuje taki ruch jak podczas wykręcania prania. Powtarza tę czynność z drugą ręką i obiema nogami. Może przy tym kilkakrotnie powtarzać piąty wers wierszyka.

6. Wstaje, a następnie podnosi dziecko za obie ręce i lekko kołysze.

Źródło: Sensoryczny piękny świat. Zabawy z wierszykami rozwijające integrację sensoryczną M. Barańska , wyd. HARMONIA

Kochane przedszkolaki, Szanowni Rodzice

życzę wszystkim

zdrowych, pogodnych Świąt Wielkanocnych,

przepełnionych wiarą, nadzieją i miłością.

                                                                                                          Paulina Pluta

Podążając tematyką świąteczną proponuję zabawię z wykorzystaniem wyciętych z kolorowego papieru pisanek (rodzic przygotowuje szablony pisanek w dowolnym rozmiarze, ważne aby było po kilka pisanek w jednym kolorze). Z przygotowanych kolorowych szablonów dziecko może:

- tworzyć zbiory pisanek w jednym kolorze (rys.1) po ułożeniu zbiorów liczymy ile pisanek jest w każdym.

- układać rytm 3,4 elementowy (rys.2)

- odwzorować wzór ułożony przez rodzica (rys.3)

- dobierać w pary (rys.4)

rys.1                                                                                                                         rys.2

rys.3                                                                                                                     rys.4

Jeśli nie mamy kolorowego papieru, wycinamy szablony pisanek z białych kartek i ozdabiamy kredkami lub mazakami. Ważne aby na kilku pisankach był taki sam wzór.

Rodzic rysuje dziecku na dużej kartce dwie takie same pisanki (najlepiej na kartce A3 jeśli jest taka możliwość). Kontury muszą być mocno i wyraźnie widoczne. Kładziemy przed dzieckiem kartkę z pisankami i kredki, w jednej z pisanek rodzic rysuje kilka znaków (kreski, kropki, mogą być to różne znaki), zadaniem dziecka jest ozdobić drugą pisankę (dajemy dziecku możliwość "bazgrania" w dowolny sposób, zwracamy uwagę aby nie wychodziło za kontury pisanki).

Ćwiczymy: koordynację wzrokowo- ruchową, rysowanie w obrębie konturu, prawidłowy chwyt kredki.

Źródło: Ćwiczenia edukacyjne dla dzieci autystycznych E. Schopler, M. Lansing, L. Waters. Przełożył S. Mil, wyd. Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.

W związku z nadchodzącymi świętami przyjrzyjmy się obrazkowi, wskazujmy dziecku przedmioty na obrazku i dajmy dziecku możliwość nazwania poszczególnych przedmiotów. Porozmawiajmy z dzieckiem o tym:

Co robi chłopiec na obrazku ?

Co jest nam potrzebne do malowania pisanek, jakie kolory możemy wykorzystać ?

Ile pisanek znajduje się na stole? itp.

Poniżej znajdą Państwo karty pracy do pobrania i wykonania z dzieckiem w domu.

Kolorowe piłeczki

Do zabawy potrzebne będą kartki, na których narysowane są koła w różnych kolorach. Zadaniem dziecka jest ułożenie na odpowiednim kole piłeczki w takim samym kolorze ( jeśli nie mamy w domu małych kolorowych piłeczek możemy wykorzystać pompony do prac kreatywnych lub klocki. A zamiast plansz z narysowanymi kolorowymi kołami możemy wykorzystać kartki z bloku kolorowego)

Zabawa ta pozwala ćwiczyć:

- odwzorowywanie

- spostrzegawczość i koncentrację

- a układając piłeczki ćwiczymy również motorykę małą

Miłej zabawy !!

Uczymy się przez naśladowanie

Siadamy obok dziecka - ważne, aby widzieć wzór z tej samej strony. Układamy ciąg symboli (możemy zacząć od dwóch) i pokazujemy co oznaczają. Następnie zachęcamy dziecko do naśladowania. Wykorzystujemy obrazki pokazujące ruch z dźwiękiem, np. tupanie i klaskanie. Może po pewnym czasie dziecko samo odszyfruje ułożony wzór i już nie będziemy musieli za każdym razem go demonstrować.

Zabawę można dowolnie modyfikować i wykorzystać do niej instrumenty muzyczne.

Odtwarzanie rytmów rozwija słuch fonematyczny. Odczytywanie symboli oraz powtarzanie sekwencji słyszanych dźwięków kształtuje uwagę i pamięć bezpośrednią. Jest przygotowaniem do nauki czytania i pisania.

Źródło: Zabawy dla dzieci z autyzmem M. Sabik, A. Szczypczyk wyd. Harmonia

W dokumentach do pobrania znajdą Państwo figury geometryczne w różnych kolorach do wydrukowania i wycięcia dla dziecka. Zadaniem dziecka jest przyklejenie figury w odpowiednim kolorze do odpowiedniego zbioru. Jeśli nie mamy możliwości wydrukowania kart pracy , możemy wyciąć dziecku figury geometryczne z papieru kolorowego i z tych materiałów dziecko z pomocą rodzica tworzy zbiory np. czerwone koła, zielone prostokąty, niebieskie trójkąty itd. Do tej zabawy można również wykorzystać klocki w kształcie figur geometrycznych.

Udanego dnia !!

Polecam Państwu stronę internetową z propozycjami zabaw rozwijającymi lewą półkulę mózgu  https://juniora.pl/cwiczenia-lewopolkulowe-inf-41.html do tych zabaw można wykorzystać przedmioty, które mają Państwo w domu: kubeczki, sztućce, jakieś klocki, małe zabawki, makaron w różnych kształtach, zakrętki od butelek.

Maszeruje wiosna - uczymy się z dzieckiem piosenki o Wiośnie https://www.youtube.com/watch?v=yNLqW1kp9Pw

w załączniku znajdą Państwo tekst piosenki w postaci symboli AAC.

Przygotowujemy kubeczki różnej wielkości, łyżkę i przesypujemy z jednego pojemnika do drugiego za pomocą łyżki albo bez pośrednio z kubka do kubka. Jeśli mamy makaron różnego kształtu możemy układać rytm np. kokardka, świderek, kokardka...

Zbieramy w domu ulubione przedmioty i zabawki ale takie, które mają swoje identyczne odpowiedniki. Wyznaczamy środek kartki lub stołu za pomocą taśmy lub sznurka i teraz możemy zaczynać zabawę. Układamy wzór po jednej stronie taśmy, zadaniem dziecka jest ułożyć przedmioty w takiej samej kolejności po drugiej stronie taśmy.

Poniżej znajdą państwo różne karty pracy do pobrania i zrobienia z dzieckiem w domu.

Piasek kinetyczny

Przepis na piasek: 4 szklanki mąki pszennej, 0,5 szklanki oleju. 

Składniki mieszamy ze sobą - i mamy gotowy piasek kinetyczny. Jeśli chcemy go urozmaicić - możemy piasek podzielić na kilka kulek - i do każdej dodać inny barwnik spożywczy.

Masa solna

Przepis jest banalnie prosty… i to jest cudowne w przygotowaniu masy solnej. Składa się tylko z 3 składników: mąki pszennej, soli i wody. Mąkę i sól przygotowujemy w takiej samej ilości np.

• 1 szklanka mąki;
• 1 szklanka soli;
• ok. 0,5 szklanki woda.

Oczywiście do uzyskania większej ilości masy używamy wielokrotności mąki i soli np. 3 szklanki mąki + 3 szklanki soli + woda. Zacznijmy od tego, że do głębokiej miski wsypujemy mąkę i sól. Dokładnie mieszamy i wlewamy niewielką ilość wody. Mieszamy, rozgniatamy grudki, dodajemy odrobinę wody i ponownie mieszamy. Ilość wody jest tu kluczowym czynnikiem i trzeba ją wlewać stopniowo. Ciasto wyjmujemy na stół lub stolnicę i ugniatamy, aż będzie gładkie (około 5 minut).

W celu uatrakcyjnienia możemy zrobić kolorową masę solną.

Przyprawy

Do podstawowego przepisu na masę solną możemy dodać kakao, cynamon lub kurkumę. Każdy z wymienionych dodatków w naturalny sposób zmieni kolor masy. Kurkuma nada masie żółty kolor, cynamon beżowy, a kakao brązowy. Intensywność zależy od ilości barwnika.

Farby

Do masy możemy dodać również barwniki spożywcze. Kolorów jest bardzo dużo, a dodatkowo możemy je łączyć uzyskując kolejne odcienie. Zamiennikiem farb spożywczych są farbki do jajek wielkanocnych. Można również wykorzystać odrobinę farby akrylowej. Masę najlepiej ugniatać w rękawiczkach, bo barwniki zmienią kolor skóry na kilka dni.

Domowa ciastolina:

2 szklanki mąki,

1 szklanka soli,

2 łyżki oleju roślinnego,

2 płaskie łyżki proszku do pieczenia,

1,5 szklanki gorącej wody.

Wszystkie składniki należy wymieszać i intensywnie ugniatać, aż się połączą, a masa zrobi się zwarta i elastyczna. Ciastolinę można zabarwić, dodając do podzielonej na części masy barwniki spożywcze.